تا حالا شده است از خواب بیدار بشوی و دلت بخواهد بدانی توی دنیا امروز حال چند نفر خوب و حال چند نفر بد است؟ چند نفر همزمان با تو امروز دلشان گرفته است؟ چند نفر امروز تنها شده اند؟
مجله چلچراغ - نیلوفر حاجی رحیمی: تا حالا شده است از خواب بیدار بشوی و دلت بخواهد بدانی توی دنیا امروز حال چند نفر خوب و حال چند نفر بد است؟ چند نفر همزمان با تو امروز دلشان گرفته است؟ چند نفر امروز تنها شده اند؟ چند نفر امروز برای اولین بار رفته اند سر کار جدیدشان و استرس دارند؟
جاناتان به این رویای خودش، حقیقت بخشیده است. او به محض بیدار شدن از خواب، احوال دنیا را چک می کند تا ببیند امروز حال بیشتر مردم دنیا خوب است یا بد. جاناتان یک «آرتیست اینترنت» است، واژه جدیدی که کم کم باید به شنیدنش عادت کنیم. بین فهرست بلندبالای فعالیت ها و جایزه های او، آخرین فعالیتش، اپلیکیشنی به نام «ما حس می کنیم خوبیم» موضوع گزارش ماست.
اول از همه می شود بگویی اینکه تو یک آرتیست اینترنت هستی، یعنی دقیقا شغلت چیست؟- من در اصل مهندسی کامپیوتر خوانده ام اما اینکه به من آرتیست اینترنت بودن را نسبت می دهند، برای این است که با استفاده از تکنولوژی چیزی ایجاد می کنم که جنبه هنری دارد. من خودم را یک قصه گو می دانم. در ابتدا که به قصه زندگی آدم ها در سرتاسر دنیا کنجکاو است. این کنجکاوی باعث شد که بخواهم با استفاده از تکنولوژی همه این قصه ها را به هم گره بزنم. آرتیست اینترنت بودن چیز پیچیده ای نیست. وقتی که تمام جزییات زندگی روی اینترنت پیاده شده است و مواد خامی برای هنر روی اینترنت وجود دارد؛ پس می شد حدس زد که به زودی این همه احساسات و نوشته، این همه عکس، توجه هنرمندان را جلب می کند و آنها را ترغیب می کند تا حالا دیگر تکنولوژی را به هر نحوی توی هنرشان دخیل کنند و چه بسا به مرور «تکنولوژی» خودش به تنهایی ماده اصلی کارشان شود. مثل اپلیکیشن آخری که من درست کرد.
درباره این آخرین برنامه ای که به عنوان آرتیست اینترنتی ساخته ای، بیشتر توضیح بده.- اسم برنامه «ما حس می کنیم خوبیم» است. این اپلیکیشن هر روز اطلاعات آپلود شده روی اینترنت را بررسی می کند و به من آماری می دهد که چند نفر امروز خوب هستند، چند نفر امروز کسل هستند و چند نفر امروز تنها هستند و ... روی این اپلیکیشن هزارها احساسات مختلف برای آزمایش هست. می توان فهمید چند نفر امروز خوابالو هستند یا هر حس دیگری که مد نظرت باشد. استاتوس ها و عکس های سرتاسر دنیا را در یک لحظه بررسی می کند و اگر بخواهی می تواند به تو بگوید که همین حالا چند درصد از مردان و چند درصد از زنان خوشحال هستند.
احساسات را در کشورهای مختلف با توجه به آب و هوا هم دسته بندی می کنم؛ اینکه مردم در روز بارانی چه احساساتی داشتند و در روز آفتابی چطور و هر جزییات دیگری که بخواهی از طریق این برنامه در اختیارات می گذارم. برنامه از نظر ظاهر گرافیکی از هزاران هزار نقطه تشکیل شده است که این نقطه ها هر کدام نماینده فردی روی زمین است و تراکمشان روی نمودارهای مختلف، وسیله سنجش حال خوب دنیاست. علاوه بر این، در این اپلیکیشن می توانی آخرین پست ها و عکس های روی اینترنت را با احساساتی که به اشتراک گذاشته شده بخوانی و آخرین اخبار از حال مردم دنیا را یک جا داشته باشی.
ایده اصلی تو برای این اپلیکیشن از کجا شروع شده است؟- همانطور که گفتم، به عنوان یک اینترنت آرتیست سعی دارم تکنولوژی را با مفهوم و هنر گره بزنم و از طرف دیگر همیشه دلم می خواسته مردم کشورهای مختلف را با هم توی یک چرخه مرتبطشان کنم، همانطور که در دنیای واقعی بر هم تاثیر می گذارند. بین همه آدم های روی این کره خاکی اختلاف ها و فاصله های زیادی وجود دارد؛ از تفاوت در واحد پول گرفته تا رنگ پوست و نحوه لباس پوشیدن، اما همه ما تحت پوشش وسیع تری هستیم و آن انسان بودن ماست. برای همین هر چقدر هم که مرزهایمان از هم فاصله داشته باشد، باز هم احساسات یکسانی داریم، باز هم همه مان از تنها ماندن می ترسیم، از جا ماندن متنفریم و دوست نداریم عزیزانمان از دستمان برنجند و هزار مورد مشابه دیگر. من با این اپلیکیشن به صورت تقریبا نمادین خواستم این ذهنیت خودم را به نمایش بگذارم.
پیش آمده برایت که این اپلیکیشن احساساتی ات بکند؟- راستش وقتی می بینم که حس و حال دو نفر توی دنیا چقدر یک لحظه در یک سمت است، با خودم فکر می کنم چه می شد اگر می توانستم مثلا فلانی از بنگلادش را که پدرش را از دست داده بگذارم کنار دست کس دیگری که دقیقا توی رم در سوگ پدرش چند وقتی است که افسرده است.
تو با استفاده از این اپلیکیشن در واقع اطلاعات آماری در دست داری و می توانی بگویی مثلا غمگین ترین منطقه کره زمین کجاست؟ یا تنهاترین شهر روی زمین، منظورم شهری که بیشتر از بقیه جاها آدم ها احساس تنهایی می کنند، کجا قرار دارد؟- بله، طبق آماری که من دارم، که البته برمی گردد به چند سال پیش، سنگاپور غمگین ترین شهر بود و «بولدر»، شهری در نزدیکی لاس وگاس آمریکا هم شهر آدم های تنهاست!
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
